Home
Alphen
Agenda
Fotoalbums
Links
Nieuwsarchief

Wat is WHAM
Onze collectie
Nieuwsbrieven
WHAM winkel
Wordt donateur
Contact WHAM

Ansichtkaarten
Archeologie
Bedrijvigheid
Bestuur
Bidprentjes
Brand
Criminaliteit
Gebouwen
Genealogie
Gezondheid
Luchtfoto's
Maas
Mooi Alphen
Muziek
Natuur
Onderwijs
Ontmoetingen
Oorlog
Ouwe kranten
Prinsengalerij
Publicaties
Religie
Signalement
Straatnamen
Verenigingen
Video's
Watersnood
Zoekplaatjes

Nieuw op de site
Zoeken op de site
Contact site

 
Muziek

Burppp 1990 - 1995, van lerarenband tot plaatselijke bekendheid.

Op de Ewaldenschool in Druten wilde een aantal leraren het schooljaar van 1990 muzikaal afsluiten met liedjes die de kinderen mee konden zingen. Die leraren waren: Ger Broekman, Bert Derksen, Harry Mulder, Twan de Leeuw (uit Alphen). De groep werd aangevuld met Iwan Lemmers (de buurman van Harry).

De muzikale aspiraties waren er, nu nog de kunde. Harry kon al redelijk drummen, Bert had als basgitarist al bij verschillende bandjes gespeeld. Ger was echter een echte huis- tuin- en keuken toetsenist, hij plakte kleurstickertjes op de toetsen om zich te oriënteren. Twan had nog nooit gitaar gespeeld, maar kreeg van Iwan voor dit ene optreden verschillende lessen om toch niet te beroerd over te komen. Iwan was ook maar een beginnend gitarist en nam zelf nog les.
Er werd een half jaar flink geoefend op de zolder van de school. Dit kon niet te hard want de school was midden in een woonwijk gelegen. De nummers kregen gestalte en de jongens kregen er schik in. Het optreden was een doorslaand succes.

Burppp
Hierdoor aangespoord gingen ze door met oefenen maar al snel kwam daar de klad in omdat verschillende mensen ook nog andere verplichtingen hadden. Zodoende was deze gelegenheidsband gedoemd te verdwijnen.

Maar Iwan, Harry en Twan vonden muziek maken een mooie uitlaatklep waardoor je de opgelopen stress van een week van je af kon spelen en gingen door op de zolder.

Er werd aanvulling gezocht én gevonden in de personen Hans de Leeuw en Aldy Mulder.

Hans de Leeuw, was multi-instrumentalist en zoon van de in Alphen welbekende Wim de Leeuw, de naamgever van het in deze omstreken beroemde orkest, 'De Wim Boys'.
Muziek was Hans met de paplepel ingebracht. Hij begon als basgitarist maar speelde beter sologitaar dan Iwan. Zo ging Iwan de tweede solo en slaggitaarpartijen spelen. Aldy Mulder was de broer van drummer Harry en kon een aardig riedeltje spelen op een keyboard.

Omdat Hans nu solo speelde, moest er een nieuwe basgitarist komen. Deze plaats werd ingenomen door een collega van Hans te weten Frank Bouwens uit Lith. Frank kreeg les van Hans in basgitaar spelen, dus was dit voor hem een uitgelezen kans om zijn lesstof in praktijk te brengen.

Wat er nog aan schortte was een zanger, want zingen en spelen was toch anders dan alleen spelen. Twan vroeg zijn vriend Peer Witzel of hij interesse had. Hij ging een keer mee. De songs die Hans bij zich had, kende Peer wel, maar had ze nog nooit gezongen. Een moeilijkheidsfactor die erbij kwam was dat Peer geen Engels kende. Het enige wat hij kon had hij van de televisie geleerd. Het was net genoeg om er iets van te maken. Vaak vroeg hij voor het spelen van een nieuw lied hoe je de tekst uit moest spreken.
Burppp

Er werden verschillende audities gehouden om een betere zanger te vinden (Peer was zeer bevlogen, maar had niet echt een mooie zangstem). Een advertentie werd geplaatst en er kwamen nota bene reacties op. Zoals een Nijmegenaar met het uiterlijk van Catweazle, die, als hij begon met een nummer, met een stemvork zijn toonhoogte opzocht en met de meest vreemde uithalen 'Summertime' ten gehore bracht. Dit zingen ging ook nog met zeer vreemde bewegingen gepaard, zodat het voor de andere bandleden zeer moeilijk was om geconcentreerd te blijven spelen, zonder in een deuk te liggen.

Een van de andere audities werd gedaan door een zangeres uit Nijmegen. Ze mocht een aantal weken op rij terugkomen en daar zij niet echt van rock en roll hield, werd een ander repertoire geprobeerd. Hans zorgde voor de nummers 'Bright Eyes' van Paul Simon en 'I just called to say I love you' van Stevie Wonder. Dit beviel de andere band leden helemaal niet. Toen zij op een keer met zoetgevooisde stem 'House of the rising sun' zong, zei Peer: "Volgens mij moet je het zo doen", en hij deed een redelijke imitatie van Eric Burdon na, met de nodige uithalen. De zangeres brak in snikken uit en zei: "Dat doe ik niet, ik ga niet lopen schreeuwen." Hierna is ze nooit meer geweest. Door die audities werd de stemming er niet beter op. Hans was van haar stem gecharmeerd, maar de andere bandleden niet, dus hield Hans het voor gezien.

De band vond dat er nu een doel moest komen, een optreden, want anders zaten ze over twintig jaar nog op zolder. Maar als je op wil treden moet de band een naam hebben. Na een avond doorzakken kwam de naam 'Burppp' op de proppen. Het was 1992. Een passend repertoire werd in elkaar gezet.

Burppp
Op de setlist kwamen o.a. de volgende nummers:

- Hey Joe (Jimi Hendrix)
- A forest (The Cure)
- Almost cut my hair (CSN&Y)
- Johnny be good
- Blueberry Hill
- Detroit City
- Summertime
- House of the rising sun

en nog wat evergreens en oude rocksongs.

Iwan werd de sologitarist en Twan speelde slaggitaar, Frank op bas, Harry op drums, Aldy op toeten en Peer zang. Omdat Aldy niet altijd kon, kwam Frank met een collega van hem, Kitty van Wijchen. Zij had vroeger pianoles gehad en speelde redelijk op keyboard. Als Aldy er was, zat ze op de grond, rustig te luisteren, terwijl ze aan het breien was. Iedereen deed wel een beetje achtergrond zang.
Nummers van The Eagles zoals Hotel California en Lying Eyes werden bij de kop gepakt. Ook een lekker nummer om te spelen vonden ze Help me van Ten Years After.

De eerste gig werd door Twan geregeld.
Die zou plaats vinden in ’t Anker in Alphen. Het zou onder de noemer van een openbare repetitie gaan, omdat er dan kleine foutjes gemaakt mochten worden. De bandleden hadden afgesproken dat zij hun best zouden doen om de zaak vol te krijgen.
Het was een laaiend succes. Een anekdote die bij deze avond hoort: De kastelein was om twaalf uur door zijn bier heen. Hij had meer dan elf vaten bier verkocht. Hij moest zelfs nog op pad om op het einde van de avond en voor de volgende dag iets in huis te hebben. De volgende dag toen de band
Burppp
ging afbreken vroegen ze quasi uit beleefdheid aan de kastelein: "Krijg je nog iets van ons?" "Jawel,"zei deze: "er staat een rekening van tweehonderd tweeënzestig gulden, maar als jullie tweehonderd vijftig betalen lullen we nergens meer over."

Burppp

Burppp

Het jaar erop vroeg de kastelein of Burppp weer in 't Anker wilde spelen. Ze wilden wel, maar wilden eigenlijk niet de drank betalen die ze op de avond zouden nuttigen. Twan zou het een en ander regelen.

Hij vertelde de kastelein dat er vijftig drank-muntjes per man moesten komen. Dit vond de man veel te veel. "Goed", zei Twan: "dan ga ik wel naar 'De Alph', die wil dat wel betalen. Je hebt nog een kans. Als ik de deur uitga loop jij deze inkomsten mis." Hij liep naar de deur, had de klink in de hand, toen de kastelein riep: "Oké, afgesproken." Twan draaide zich nog niet eens om, stak alleen zijn hand op en verliet de zaak.

De avond nadat Burppp er gespeeld had waren er nog ruim honderd muntjes over. Deze kreeg Twan en elke keer daarna, als hij in 't Anker een biertje bestelde, legde hij een muntje met een provocerend gebaar op de tap.

Burppp speelde elk jaar in haar bestaan in café 't Anker. Er waren ook nog optredens in ontmoetingscentrum de IJsbreker in Leusden, in jeugdsoos Pardoes in Wijchen en in Lith op Glitherpop. Dit laatste festival werd in Lith, achter het gemeentehuis gehouden. De afsluiter die dag was Gruppo Sportivo, een toen welbekende band onder leiding van Hans Vandenburg.
Burppp

Na een meningsverschil tussen enkele bandleden is Burppp in 1995 ontbonden en gingen de bandleden in verschillende samenstellingen verder. Harry en Aldy gingen verder met coverband 'Touchwood' en Iwan, Twan, Frank en Peer gingen verder met 'KØLL'.

WHAM logo

 


website by AageM